School

Het is niet bepaald makkelijk om hier te mogen werken. Twee weekenden lang moest ik in Essen een cursus volgen over de apparatuur in onze praktijk. Gelukkig kon ik met een collega meerijden. Ze is ook relatief nieuw bij Novotergum en moest dus ook de cursus volgen.
Een leuke, vooral bijzondere meid. Ongeveer even oud als ik, stapt vd zomer in het huwelijksbootje en heeft een waanzinnig slechte smaak qua kleding. Wat ze zelf ook weet, maar waar ze schijt aan heeft. Dat is dan wel weer bewonderingswaardig.
Ik stap smorgens vroeg in een grijs koekblik wat is opgeleukt met een elfjes roze met zwarte pook, zwart met roze matjes en Rammstein op de achtergrond. Kun je nagaan hoe verbaasd ik was toen ze me het tweede weekend op kwam halen met een knalrode blitse Audi! Die eigenlijk van haar vriend is, maarja zodra ze trouwen is het ook van haar natuurlijk. En dat van twee magere Fysio Loontjes. Ik vind het knap!

Eenmaal in Essen had ik twee dagen lang herhaling van anatomie, oefeningen, apparatuur etc. Alles in het Duits. Ik kan ook eerlijk zeggen dat mijn Duits verbeterd is! Jeej! Overwinning!
De daarop volgende week heb ik ook eindelijk mijn eerste echte zelfstandige behandelingen mogen uitvoeren, wat een zeer welkome afwisseling was van het werken met alleen apparatuur.
Wat voor apparatuur dat dan is? Fitness apparatuur, maar niet zoals je het van de sportschool kent. Hierin fixeren ze mensen zodat ze een eendimensionale beweging maken met een zo specifiek mogelijke spiergroep. Vreselijk. Als Fysio ben je er puur om trainingsschemas te maken en mensen vast te draaien. Dan na anderhalve minuut weer losdraaien en door naar de volgende.
Het heeft een paar weken geduurd voordat het wende. Maar het heeft zijn voordelen.. We kunnen heel nauwkeurig meten of de mensen vooruitgang boeken, dat laten we dan aan de verzekering zien en voila! Geld valt met bakken uit de lucht.

Over bakken uit de lucht gesproken. Regen, viel me vandaag op, valt echt alleen uit de lucht als het weet dat ik naar buiten moet! De weergoden pesten me vreselijk. Precies als ik de trein uit stap begint het gemiezer. Drie dagen achter elkaar al, ik maak geen grapje!
Vandaag ook bijvoorbeeld. Ik moest even naar de bank om m'n internetbankieren te regelen hier in Duitsland. Ik naar de bank, is het zowaar droog. Heel leuk geholpen door een jonge gozer, nog een groentje en wil me overal bij helpen. Goed..
Stap ik naar buiten, begint het te miezeren. Als de sodemieter trap ik mezelf naar huis en kom redelijk droog aan. Thuis zie ik dat ik twee gemiste oproepen heb. Is die oelewapper van de bank een handtekening vergeten. Of ik nog even terug kan komen... Door de regen.. Grr..

Komend weekend hebben ze schitterend weer voorspeld en laat nu precies mijn oud volleybalteam langskomen! Dat is dan wel weer waanzinnig leuk. Ik heb er zin in!

Tja ik heb eigenlijk nog veel meer te vertellen, maar wil ik alles wel aan jullie kwijt? Zoals hoe een heel aardige oudere patiënt me altijd doet denken aan de tijd dat ik werkte in het verpleeghuis. Vooral als hij me nog net niet in mijn wang knijpt en vraagt of ik een ' stuck kogel' ga eten: Keuls voor koek. Beetje ons grapje. Hij zegt ook altijd als ik binnen kom: daar heb je die hollanderin weer! En dan lacht hij heel hard.
Of ik kan vertellen over een verloskundige die zelf 37 is maar vind dat ze oud genoeg is om mijn moeder te kunnen zijn en me soms een knuffel geeft bij binnenkomst.
Vreemd, twee van de acht collega's geven me een warme knuffel begroeting als ze binnenkomen, de rest zegt goeiemorgen en eentje trekt alleen haar mond open als ze wat te zeuren heeft. Mensen zijn allemaal anders!
Knuffel is trouwens het favoriete woord van die collega waarmee ik naar Essen ben geweest. Ze lag in een deuk toen ik het woord gebruikte. Hier noemen ze het gewoon een omarming!

Zo heb ik jullie lekker toch een hoop verteld. Ik denk aan jullie allemaal, de ene dag aan de een, de volgende dag aan de ander. Echt waar!

Liefs!