Dierendag: hond en pauw
Door: Marjolein
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
31 Juli 2013 | Nepal, Kathmandu
Vandaag is het een bijzondere dag. Vraag me niet waarom, het is gewoon zo. Ik werd om vijf uur wakker en besloot naar de Monkey Tempel hard te lopen.
Er bestaat echt geen betere manier om de dag te beginnen. Eenmaal boven met de tientallen andere sportievelingen, heb ik noedels gegeten die de man speciaal voor mij zeer pittig had gemaakt ( oef.. en dat op de vroege ochtend). Na het douchen ook nog een pannenkoek erachter aan want ik had honger.
Maargoed! Toen kon de bijzondere dag beginnen. Soms pak ik een taxi naar het busstation, want het is een stuk lopen. Maar vandaag was ik toch al sportief bezig, dus ging ik te voet.
Halverwege kreeg ik gezelschap van een hond. Eerst dacht ik dat hij vast een stukje dezelfde kant op moest, misschien naar de bakker of de slager... maar nee, hij bleef stijf naast me lopen en ik vond hem erg goed gezelschap. Hij praatte niet veel, bedelde niet om aandacht, maar vond het denk ik gewoon gezellig om samen op te lopen.
Maarja, toen moest ik toch echt de grote weg over.. ik werd bijna aangereden omdat ik achterom keek of hij nog bij me was. Daarna ben ik maar snel doorgelopen en bedacht, zeer verstandig, dat het beter was om hem te laten weten dat ik: 1. zijn baas niet ben en 2.... zijn baas niet ben.
Dus besluit ik door te lopen, maar sta toch na 3 meter weer stil. Ik kan het simpelweg niet laten en kijk naar de overkant van de straat. Daar staat hij nog, hij kijkt om zich heen en ziet me staan. Vervolgens gaat dat maffe beest serieus de straat over en ik hou mijn hart vast als ik zie hoe ook hij bijna aangereden wordt.
Toch staat hij een minuut later weer naast me en ik geef hem een aai. Misschien niet al te verstandig, maar God wat ben ik blij dat het beest de oversteek heeft overleeft.
Ik stel me al helemaal voor hoe we een soort Richard Gere/Hachi verhouding krijgen, want ik loop weer verder en hij loopt weer gezellig mee.
Ongelofelijk.. ik krijg Joep en Barry NOOIT zover dat ze zonder riem meelopen, maar deze hond loopt zonder morren door.
Met pijn in mijn hart stap ik de bus in terwijl ik me realiseer dat ik dat beest nooit naar Nederland mee krijg en dat het hele Hachi gebeuren nooit gaat werken.
Maar goh, dromen kan geen kwaad.
De bijzondere dag was op dat moment al erg bijzonder, maar nog niet voorbij. Vanmiddag mag ik namelijk mijn allereerste, voor mij persoonlijk genaaide 'Kurta' ophalen: de kledij van nepalese vrouwen. Ik heb het gisteren besteld in een heel klein kleermakerswinkeltje bij mij in de straat en ik ben zeer nieuwsgierig hoe het gaat worden.
Al met al een goed vooruitzicht en ik ben zeer goed gestemd.
Op mijn werk is het ook erg gezellig, de moeders zingen elke ochtend liedjes en schrijven op het witte bord met stift wie er aanwezig zijn.
Ik vraag haar of ze mijn naam ook op kan schrijven, in het Nepalees en in het Engels:
Mayour maakt ze ervan. Lina verteld me later die dag dat het ' Peacock/ pauw' betekent. Mijn hele naam klinkt in hun oren als: ' pauwenland'.
Ze schrijft ook dat voor me op en ik zal vandaag de foto ervan online zetten!
Ook vandaag hebben we weer gedanst.. ik heb onwijs gek gedaan met de kinderen. Dikke pret.
Eenmaal klaar ga ik als de sodemieter naar de kleermaakster om mijn Kurta op te halen. Daar aangekomen moet ik even wachten tot ze het gestreken heeft en ik krijg het mee. Thuis pak ik het uit en bekijk het patroon wat beter. De Kurta heeft de kleuren zwart, met een blauwe broek en rood/blauwe strepen en bloemen. Verder staat er nog een soort symbool in het midden van de strepen en ik buig me erover om het wat beter te bekijken.
Het is een pauw.
Toeval bestaat niet. Het is een bijzondere dag.
Er bestaat echt geen betere manier om de dag te beginnen. Eenmaal boven met de tientallen andere sportievelingen, heb ik noedels gegeten die de man speciaal voor mij zeer pittig had gemaakt ( oef.. en dat op de vroege ochtend). Na het douchen ook nog een pannenkoek erachter aan want ik had honger.
Maargoed! Toen kon de bijzondere dag beginnen. Soms pak ik een taxi naar het busstation, want het is een stuk lopen. Maar vandaag was ik toch al sportief bezig, dus ging ik te voet.
Halverwege kreeg ik gezelschap van een hond. Eerst dacht ik dat hij vast een stukje dezelfde kant op moest, misschien naar de bakker of de slager... maar nee, hij bleef stijf naast me lopen en ik vond hem erg goed gezelschap. Hij praatte niet veel, bedelde niet om aandacht, maar vond het denk ik gewoon gezellig om samen op te lopen.
Maarja, toen moest ik toch echt de grote weg over.. ik werd bijna aangereden omdat ik achterom keek of hij nog bij me was. Daarna ben ik maar snel doorgelopen en bedacht, zeer verstandig, dat het beter was om hem te laten weten dat ik: 1. zijn baas niet ben en 2.... zijn baas niet ben.
Dus besluit ik door te lopen, maar sta toch na 3 meter weer stil. Ik kan het simpelweg niet laten en kijk naar de overkant van de straat. Daar staat hij nog, hij kijkt om zich heen en ziet me staan. Vervolgens gaat dat maffe beest serieus de straat over en ik hou mijn hart vast als ik zie hoe ook hij bijna aangereden wordt.
Toch staat hij een minuut later weer naast me en ik geef hem een aai. Misschien niet al te verstandig, maar God wat ben ik blij dat het beest de oversteek heeft overleeft.
Ik stel me al helemaal voor hoe we een soort Richard Gere/Hachi verhouding krijgen, want ik loop weer verder en hij loopt weer gezellig mee.
Ongelofelijk.. ik krijg Joep en Barry NOOIT zover dat ze zonder riem meelopen, maar deze hond loopt zonder morren door.
Met pijn in mijn hart stap ik de bus in terwijl ik me realiseer dat ik dat beest nooit naar Nederland mee krijg en dat het hele Hachi gebeuren nooit gaat werken.
Maar goh, dromen kan geen kwaad.
De bijzondere dag was op dat moment al erg bijzonder, maar nog niet voorbij. Vanmiddag mag ik namelijk mijn allereerste, voor mij persoonlijk genaaide 'Kurta' ophalen: de kledij van nepalese vrouwen. Ik heb het gisteren besteld in een heel klein kleermakerswinkeltje bij mij in de straat en ik ben zeer nieuwsgierig hoe het gaat worden.
Al met al een goed vooruitzicht en ik ben zeer goed gestemd.
Op mijn werk is het ook erg gezellig, de moeders zingen elke ochtend liedjes en schrijven op het witte bord met stift wie er aanwezig zijn.
Ik vraag haar of ze mijn naam ook op kan schrijven, in het Nepalees en in het Engels:
Mayour maakt ze ervan. Lina verteld me later die dag dat het ' Peacock/ pauw' betekent. Mijn hele naam klinkt in hun oren als: ' pauwenland'.
Ze schrijft ook dat voor me op en ik zal vandaag de foto ervan online zetten!
Ook vandaag hebben we weer gedanst.. ik heb onwijs gek gedaan met de kinderen. Dikke pret.
Eenmaal klaar ga ik als de sodemieter naar de kleermaakster om mijn Kurta op te halen. Daar aangekomen moet ik even wachten tot ze het gestreken heeft en ik krijg het mee. Thuis pak ik het uit en bekijk het patroon wat beter. De Kurta heeft de kleuren zwart, met een blauwe broek en rood/blauwe strepen en bloemen. Verder staat er nog een soort symbool in het midden van de strepen en ik buig me erover om het wat beter te bekijken.
Het is een pauw.
Toeval bestaat niet. Het is een bijzondere dag.
-
31 Juli 2013 - 13:43
Pa:
Trots als Pauw zeker?.. Wij ook. Gezellig die belevenissen. Zal het Barry en Joep ook voorlezen.... Barry laat wel zichzelf uit. Hij doet alleen de deur niet achter zijn kont dicht. -
31 Juli 2013 - 16:12
Louise:
Lieve Marjo!
Wat gaaf om te lezen dat je ook daar zo ontzettend kan genieten van de kleine dingen! Je bent een topper, maar ik mis je wel een beetje hoor. Die feestweken hier zijn lang niet zo leuk zonder jou =(
Ik ben erg nieuwsgierig naar de fotoshoot (van minstens 15 foto's) waar je je nieuwe Nepalese kleding showt!
Nou chick! Geniet nog lekker daar! Tot snel! Liefs x -
31 Juli 2013 - 22:12
Marcella:
Ik kreeg hier echt kippenvel van....zo bijzonder!en natuurlijk trots als een eh..nou ja, als een pauw -
01 Augustus 2013 - 16:32
Mayour:
Heej Lo! Ik mis jou ook, binnenkort weer eens skypen? Haha ik heb vanmiddag de moeders een paar foto s laten maken, het zijn er helaas nog geen 15... Ik zet ze morgen online. Ja de feestweken... Shit dat mis ik allemaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
