Aftellen
Door: Marjolein
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
25 Augustus 2013 | Nepal, Kathmandu
De laatste keer dat ik op de kalender keek, had ik 30 dagen over. Nu heb ik er na vandaag nog maar 6! Waar blijft de tijd?!
Afgelopen week ben ik veel aan het winkelen geweest voor de kinderen. We hebben in mijn dagbesteding een aantal nieuwe meubels geplaatst zoals een bureau en een kast die we gelijk maar hebben gevuld met nieuwe dingen zoals speelgoed en luiers.
Verder hebben we voor 16 kinderen kleren gekocht en ben ik veel op huisbezoek geweest. De mensen wonen vaak met zn vieren in een kamer zo groot als een studentenkamer, de kinderen slapen gewoon bij de ouders in bed.
Erg bijzonder.
Kadootjes aannemen vinden de mensen hier niet moeilijk. Ze vinden het zelfs niet moeilijk om gewoon te vragen om meer als ze iets nodig hebben, iets wat ik zwaar onbeschoft vind.
Zo zijn bijvoorbeeld de stoelen in de dagbesteding iets te laag voor het bureau wat ze van me mochten uitzoeken. Eigen schuld dikke bult, hadden ze maar beter over de keuze van het bureau na moeten denken. Ik ga geen nieuwe stoel voor ze kopen, leg er maar een kussen op!
De rest van het geld geef ik liever uit aan spullen voor de kinderen. Ook kunnen we misschien een kind voor een paar maanden naar school sturen. Wie weet.
Jaja nu klinkt mijn blog ineens een beetje melancholisch! Ik ben in een rare stemming nu het vertrek zo dichtbij komt. Op een aantal plaatsen vraag ik me nu af of het de laatste keer is dat ik het zal zien. Toch vreemd als je ergens 3 maanden bent, ik denk iedere keer dat het einde zo ver weg is.. maar dat is het niet meer!
Dinsdag heb ik afscheid op mijn dagbesteding in Lokanthali en waarschijnlijk ga ik donderdag nog naar het CP center om daar ook afscheid te nemen. Morgen nog even bij drie kinderen op huisbezoek om Sinterklaas te spelen... dus ik schrijf deze week nog wel een blog denk ik. Of niet... dan horen jullie pas weer van me als ik verhalen over Indonesie heb!
Daar heb ik wel grandioos veel zin in! Mijn moeder komt me de laatste twee weken van september opzoeken in Sulawesi en we vliegen samen terug. Hebben we even de kans om bij te praten en even te relaxen op de witte stranden voordat we in Nederland weer aan de slag moeten.
Supermooi!
Afgelopen week ben ik veel aan het winkelen geweest voor de kinderen. We hebben in mijn dagbesteding een aantal nieuwe meubels geplaatst zoals een bureau en een kast die we gelijk maar hebben gevuld met nieuwe dingen zoals speelgoed en luiers.
Verder hebben we voor 16 kinderen kleren gekocht en ben ik veel op huisbezoek geweest. De mensen wonen vaak met zn vieren in een kamer zo groot als een studentenkamer, de kinderen slapen gewoon bij de ouders in bed.
Erg bijzonder.
Kadootjes aannemen vinden de mensen hier niet moeilijk. Ze vinden het zelfs niet moeilijk om gewoon te vragen om meer als ze iets nodig hebben, iets wat ik zwaar onbeschoft vind.
Zo zijn bijvoorbeeld de stoelen in de dagbesteding iets te laag voor het bureau wat ze van me mochten uitzoeken. Eigen schuld dikke bult, hadden ze maar beter over de keuze van het bureau na moeten denken. Ik ga geen nieuwe stoel voor ze kopen, leg er maar een kussen op!
De rest van het geld geef ik liever uit aan spullen voor de kinderen. Ook kunnen we misschien een kind voor een paar maanden naar school sturen. Wie weet.
Jaja nu klinkt mijn blog ineens een beetje melancholisch! Ik ben in een rare stemming nu het vertrek zo dichtbij komt. Op een aantal plaatsen vraag ik me nu af of het de laatste keer is dat ik het zal zien. Toch vreemd als je ergens 3 maanden bent, ik denk iedere keer dat het einde zo ver weg is.. maar dat is het niet meer!
Dinsdag heb ik afscheid op mijn dagbesteding in Lokanthali en waarschijnlijk ga ik donderdag nog naar het CP center om daar ook afscheid te nemen. Morgen nog even bij drie kinderen op huisbezoek om Sinterklaas te spelen... dus ik schrijf deze week nog wel een blog denk ik. Of niet... dan horen jullie pas weer van me als ik verhalen over Indonesie heb!
Daar heb ik wel grandioos veel zin in! Mijn moeder komt me de laatste twee weken van september opzoeken in Sulawesi en we vliegen samen terug. Hebben we even de kans om bij te praten en even te relaxen op de witte stranden voordat we in Nederland weer aan de slag moeten.
Supermooi!
-
25 Augustus 2013 - 08:38
Paps:
Gezellig op zondagochtend je verslag lezen. Ja marjolein. Aan alles komt een eind, maar ik ben weer blij als je daarna weer lekker thuis komt. Ga je nog even wat leuks doen vandaag?
-
25 Augustus 2013 - 08:41
Marjolein:
Ik heb net weer lekker ontbeten bij Helena's, vandaag verder rustig dagje. Misschien nog even poolen vanavond! Ik weet het nog niet :)
Ga jij nog wat leuks doen vandaag? -
25 Augustus 2013 - 09:55
Ruben:
Geniet nog van je laatste dagen in Nepal! -
25 Augustus 2013 - 11:56
Astrid:
Geniet ervan Marjo! De tijd is zo om! -
25 Augustus 2013 - 14:00
Marcella:
Ja, wat gaat de tijd ontzettend snel! Nog maar een paar weken voor mijn vertrek naar Indonesië. Een land waarvan ik nooit gedacht had het te zullen zien! en dat samen met jou te ontdekken! Ik kan me geen betere reisgenoot voorstellen. Jij hebt inmiddels de nodige ervaring, dus ik vertrouw op jou!
Geniet van het afscheid in Nepal, van je kinderen. Denk niet te hard over de zgn hebzucht. De mensen hebben bijna niets, wat hebben ze te verliezen? Hoe beschaafd zou ik zijn als ik in zulke armoede zou leven? Ik realiseer me, door jouw verslagen, hoe ontzettend rijk we zijn. Onze zorgen gaan vaak nergens over. Dikke kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
