Pashupathinat

Een van de vorige vrijwilligsters is na een reisje naar Maleisie nog even terug gekomen voor haar overstap in Kathmandu. Marit drong er bij mij op aan om naar Pashupathinat te gaan ( ik zal het overigens wel verkeerd spellen, maar als je het uitspreekt zoals ik het schrijf, zit je goed!).
Daar vinden namelijk de crematies van de doden plaats aan de kant van een heilige rivier. Ook zijn hier grote tempels te vinden en is het gewoon heel mooi.
Dus besloot ik vorige week donderdag maar eens een kijkje te gaan nemen. Het is ruim een half uur rijden met de taxi, laat ik nu net het geluk hebben een hele handige taxichauffeur aan de haak te slaan!
Hij is namelijk een aantal jaar gids geweest in Pashupathinat en wil me gratis en voor niks een rondleiding geven, uiteraard omdat ik zo'n ontzettend leuke meid ben (a).
Eenmaal aangekomen moet ik 1000 rupees neerleggen om naar binnen te mogen. Het is namelijk afhankelijk van de kaartverkoper of je met je vrijwilligerspas naar binnen mag of niet. Bij mijn kaart ontbrak blijkbaar een stempel... het zal wel. Ik ben er niet voor niets gekomen, nu wil ik naar binnen ook!
De taxichauffeur/gids legt me een hoop uit over de verschillende Goden en hun vervoersmiddelen. Zo is de stier het vervoersmiddel voor de God Shiva.
Ik zie voor mijn neus het hele crematieproces voltrekken. De nabestaanden geven voor de laatste keer water aan de dode en lopen vervolgens drie rondjes om de stapel.
En daarna gaat uiteraard de hens erin!
Nee even zonder gekheid... ik stond ernaar te kijken en werd enorm geraakt door de persoonlijkheid van alles. Je kunt nog 4 uur blijven kijken naar hoe de stapel brand en daarvoor raakt iedereen de dode nog even aan en krijgen ruim de tijd om afscheid te nemen.
Als de stapel uitgebrand is, schuiven ze de as het water in.
Ik vraag aan de gids waarom er op dit moment een jongen in het water staat met een schep... blijkbaar gooien de mensen met die as ook sieraden enzo het water in: de jongen is aan het schatgraven.
Nadat we even staan kijken naar de crematie en de vele apen die af en aan lopen/springen, gaan we naar de overkant van de rivier. Het grote tempelcomplex krijg ik helaas nooit te zien, daar kom je namelijk alleen binnen als je Hindoe bent.
Wel lopen we een stukje omhoog voor een beter uitzicht. Het is er heel rustig en schitterend. Uiteraard zijn er nog veel meer tempels dan alleen het complex, dus vervelen doe ik me niet. Er is genoeg te zien. Er staan al een aantal foto's op facebook!
De gids wordt weer taxichauffeur en we rijden terug naar Thamel. Daar heb ik een diner afspraak met Bharat en de jongens, want de dag erna gaan we naar Pokhara!