Tana Toraja
Door: Marjolein
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
02 September 2013 | Indonesië, Sulawesi Island
Eergisteren vertrok ik uit Nepal, om heel ver te vliegen naar Indonesië. Ik moet een paar keer overstappen met lange wachttijden maar kom heelhuids een dag later aan in Makassar. Het enige plan wat ik heb, is zo snel mogelijk een bus pakken naar de Tana Toraja, wat geweldig schijnt te zijn vanwege haar begrafenisriten.
Maarja, ik arriveer op een praktisch leeg vliegveld en moet daar eerst maar eens vanaf zien te komen. Bovendien heb ik totaal nog niks geregeld qua onderdak en is het buiten inmiddels al donker. Toch maak ik me eigenlijk niet druk. Eerst maar eens geld pinnen voor een visa, dan zien we daarna wel weer verder.
Tegen de man die me begeleid naar het pinautomaat, vertel ik over mijn plan om naar de Tana Toraja te gaan. En dan ontpopt de man zich ineens tot een reisleider. Zodra ik mijn spullen heb opgehaald en mijn tas heb omgekeerd voor de douane, regelt hij in een paar minuten een buskaartje voor een zeer luxe slaapbus, waar ik dezelfde avond nog mee naar Rentepao kan. Ongelofelijk! Verder kan ik in zijn restaurant op de bus wachten.
Een paar uur later stap ik in een splinternieuwe slaapbus. De stoelen zijn enorm groot en je kunt er languit in liggen. Vandaar ook dat er maar twintig man in de bus past. Ik krijg er ook nog een Barbie deken bij. Ik kijk om me heen en zie dat iedereen er eentje heeft. Een zeer fleurige Barbie bus. Mijn dag kan niet meer stuk!
Als ik arriveer in Rentepao om zes uur sochtends, staat er al een gids op me te wachten om me naar een luxe hotel met zwembad te brengen. Het kost net zoveel als een nacht kamperen in Zweden dus ik doe niet moeilijk.
Vandaag nog ben ik naar de Tana Toraja geweest omdat er een grote begrafenis is. Die zal ook nog wel bezig zijn op het moment, maar toen ze de varkens gingen slachten ben ik weggegaan. Het is er enorm druk met mensen. Onderweg er naartoe heb ik suiker en thee gekocht om te geven aan de familie en ik geef het aan een man genaamd Paul. Hij ruikt erg lekker.. Ja dat viel me op, want over het algemeen hangt er een smerige lucht vanwege de in totaal 30 buffels en varkens die allemaal geofferd gaan worden. Maar Paul ruikt dus erg lekker en bedankt me heel vriendelijk en vraagt waar ik vandaan kom. Het zal eens niet. Als ik een euro zou krijgen voor alle keren dat iemand me vraagt waar ik vandaan kom, zou ik de hele reis kunnen betalen!
We staan op een soort binnenplaats, omringt door hele bijzondere gebouwen. Ik moet later nog even een keer vragen waar ze voor zijn, want ik kan me moeilijk voorstellen dat er rijst in op wordt geslagen, zoals een man me vertelde. Op de binnenplaats is het druk met mensen en dieren. Er staan mannen in een kring te zingen, daarna staan er zingende vrouwen en er komt een optocht met mensen onder begeleiding van muzikanten met een instrument wat er uitziet als een blokfluit maar klinkt als een hobo.
Hoewel het feest er leuk uitziet, heb ik vooral een naar gevoel bij het idee dat er 30 dieren worden geslacht om mee te gaan met de dode op de reis naar het hiernamaals. Ik zie hoe de varkens vastgebonden in een rij liggen te wachten tot de man met het mes hun kant op komt. Echt sneu. Maarja! Je hoort ons niet klagen over het speklapje op de bbq, dus dwing ik mezelf toe te kijken hoe ze een varken slachten, daarna maak ik dat ik weg kom.
Terug in het hotel neem ik een plons in het zwembad en nu ben ik jullie even laten weten dat ik het naar mijn zin heb!
Maarja, ik arriveer op een praktisch leeg vliegveld en moet daar eerst maar eens vanaf zien te komen. Bovendien heb ik totaal nog niks geregeld qua onderdak en is het buiten inmiddels al donker. Toch maak ik me eigenlijk niet druk. Eerst maar eens geld pinnen voor een visa, dan zien we daarna wel weer verder.
Tegen de man die me begeleid naar het pinautomaat, vertel ik over mijn plan om naar de Tana Toraja te gaan. En dan ontpopt de man zich ineens tot een reisleider. Zodra ik mijn spullen heb opgehaald en mijn tas heb omgekeerd voor de douane, regelt hij in een paar minuten een buskaartje voor een zeer luxe slaapbus, waar ik dezelfde avond nog mee naar Rentepao kan. Ongelofelijk! Verder kan ik in zijn restaurant op de bus wachten.
Een paar uur later stap ik in een splinternieuwe slaapbus. De stoelen zijn enorm groot en je kunt er languit in liggen. Vandaar ook dat er maar twintig man in de bus past. Ik krijg er ook nog een Barbie deken bij. Ik kijk om me heen en zie dat iedereen er eentje heeft. Een zeer fleurige Barbie bus. Mijn dag kan niet meer stuk!
Als ik arriveer in Rentepao om zes uur sochtends, staat er al een gids op me te wachten om me naar een luxe hotel met zwembad te brengen. Het kost net zoveel als een nacht kamperen in Zweden dus ik doe niet moeilijk.
Vandaag nog ben ik naar de Tana Toraja geweest omdat er een grote begrafenis is. Die zal ook nog wel bezig zijn op het moment, maar toen ze de varkens gingen slachten ben ik weggegaan. Het is er enorm druk met mensen. Onderweg er naartoe heb ik suiker en thee gekocht om te geven aan de familie en ik geef het aan een man genaamd Paul. Hij ruikt erg lekker.. Ja dat viel me op, want over het algemeen hangt er een smerige lucht vanwege de in totaal 30 buffels en varkens die allemaal geofferd gaan worden. Maar Paul ruikt dus erg lekker en bedankt me heel vriendelijk en vraagt waar ik vandaan kom. Het zal eens niet. Als ik een euro zou krijgen voor alle keren dat iemand me vraagt waar ik vandaan kom, zou ik de hele reis kunnen betalen!
We staan op een soort binnenplaats, omringt door hele bijzondere gebouwen. Ik moet later nog even een keer vragen waar ze voor zijn, want ik kan me moeilijk voorstellen dat er rijst in op wordt geslagen, zoals een man me vertelde. Op de binnenplaats is het druk met mensen en dieren. Er staan mannen in een kring te zingen, daarna staan er zingende vrouwen en er komt een optocht met mensen onder begeleiding van muzikanten met een instrument wat er uitziet als een blokfluit maar klinkt als een hobo.
Hoewel het feest er leuk uitziet, heb ik vooral een naar gevoel bij het idee dat er 30 dieren worden geslacht om mee te gaan met de dode op de reis naar het hiernamaals. Ik zie hoe de varkens vastgebonden in een rij liggen te wachten tot de man met het mes hun kant op komt. Echt sneu. Maarja! Je hoort ons niet klagen over het speklapje op de bbq, dus dwing ik mezelf toe te kijken hoe ze een varken slachten, daarna maak ik dat ik weg kom.
Terug in het hotel neem ik een plons in het zwembad en nu ben ik jullie even laten weten dat ik het naar mijn zin heb!
-
02 September 2013 - 10:49
Bram:
Echt leuk om wakker te worden met jouw verhalen marjo!! Tot snel!! X -
02 September 2013 - 12:38
Marcella:
Superblij om iets van je te horen! Wat een lieve mensen heb je op de wereld! Geniet van je welverdiende vakantie! -
02 September 2013 - 13:38
Paps:
Nou je hebt wel weer ontzettend mazzel zeg met die busreis?! Is het wel de goeiekant op naar Manado? Kijk je uit voor al te hulpvaardige snuiters? Ben blij dat het zo lekker gaat. Voorzichtig he!?
-
04 September 2013 - 12:48
Jolanda :
Haha, een Barbie bus! Jij hebt vast heerlijk geslapen.
Wat gezellig, een speklapje eten na een begrafenis. Is weer es wat anders dan koffie met een broodje.
Meid, ga heerlijk genieten van je vrije weken in je luxe hotel en doe vooral voorzichtig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
