Zeepaard

Braaf zwem ik in de richting van de duik instructeur. Hij heeft met een ijzeren staaf op zijn tank getikt, wat meestal betekend dat hij iets interessants heeft gevonden. Hij bevind zich een paar meter onder me in de blauwe diepte, bij een soort paarse koraalstruik. Ik laat me zakken en zwem zo dichtbij dat mijn neus bijna de struik raakt... Dan zie ik het.. Een echte seahorse!!! Maar verrek.. Zijn die dingen zo klein?! Het beestje is misschien drie millimeter hoog en de reden dat ik zo dichtbij moet komen om hem te zien is omdat hij net zo paars is als de struik.
We zitten op dat moment al op dertig meter. Niet dat ik dat in de gaten heb, mijn dieptemeter is kapot. Bovendien is de regulator waardoor ik adem haal ook een beetje kapot: ik krijg wel lucht hoor, maar het plastic gebit waar ik mijn tanden inzet is door zoveel mensen gebruikt dat het kapot gebeten is.
Even verderop is er een vis met het koraal vergroeid. Althans, daar lijkt het op. Zijn vinnen zijn net schelpen en hij is zo spuuglelijk dat hij niet opvalt in het koraal. Per toeval valt mijn oog erop en ik ga wat dichterbij kijken. Levensgevaarlijk hoor ik achteraf, omdat het een scorpion fish was. Dat beest kan uit het niets in de aanval gaan. Gelukkig deed hij net een ochtenddutje. Duiken kan blijkbaar best gevaarlijk zijn. Toch weerhoud het me er niet van om een uur later nog een tweede duik te maken. Het is immers onze laatste dag alweer in Pulau Bunaken! Morgen gaan we naar Manado om van daaruit naar een natuurpark te gaan. Woensdag vertrekken we naar huis en donderdag ochtend komen we heel vroeg aan op Schiphol.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik er heel veel zin heb om jullie weer te zien!!
Onder water vergeet ik alles. Ik vergeet waar ik ben, waar ik morgen ben en dat het bijna tijd is om naar huis te gaan. Het enige wat nog telt is mijn ademhaling en de blauwe diepte om me heen. Heerlijk!
Mam en ik hebben de routine opgepikt om te klaverjassen of hartenjagen met een paar Nederlandse jongens. Met klaverjassen verslaan we ze makkelijk, maar hartenjagen kunnen we voor geen meter!