Manado

Maandag was mijn laatste dag op het schitterende eilandje in de togeans. Ik heb nog een laatste keer gedoken en ben daarna op weg gegaan naar de veerboot die er ruim 10/ uur over heeft gedaan om me naar Gorontalo te brengen. Reizen kost veel tijd.. Om vier uur sochtends eet ik noedels bij een paar Indonesiërs, waar ze zo vroeg al aan het bier zitten. Ik weiger het beleefd. Dan stap ik in de auto die er 15 uur over doet om me naar een hotel in Manado te brengen. Dat duurde zo lang omdat we onderweg twee keer pech hebben: er vliegt een remblok vanaf en eenmaal in Manado valt de motor uit. Op dat punt was ik er zo klaar mee dat ik mn spullen heb gepakt en op eigen houtje in een bus naar het hotel ben gegaan. En eenmaal in het hotel hebben ze nog twee kamers vrij: een goedkope kamer zonder warm water.. Of de duurste kamer met warm water en twee tweepersoonsbedden! Ik weet nog steeds niet wat ik met een extra bed moet, maar ik neem het ervan en sta tien min later onder de eerste WARME douche in Indonesië.
Schoon en wel voel ik mijn maag rammelen. Op de weg hier naartoe heb ik gezien dat Manado een echte westerse stad is met grote winkelcentra en zelfs MC Donald ontbreekt niet. Dus besluit ik een bus te pakken die me er hopelijk naartoe brengt..
En dan heb ik het weer voor elkaar gekregen.. Hopeloos de verkeerde kant op en ik krijg het zelfs voor elkaar om naast een echte lesbienne in de bus te gaan zitten. Ze spreekt geen Engels en ligt continue dubbel van het lachen omdat er een blanke meid naast haar zit. Ze slaat een arm om me heen, wijst naar mij, dan naar zichzelf en gebaart dat ik bij haar wel wat te eten kan krijgen omdat ze toch vlakbij woont.
En ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen.. Dus ga ik mee. Ik ontmoet de hele familie en moet met iedereen op de foto. Ze zetten een bord eten voor me neer, overspoelen me met honderd vragen en vervolgens moet ik weer met iedereen op de foto.
Ze heeft een broertje met syndroom van down en het jochie komt spontaan naast me staan omdat hij ook op de foto wil. Daarna heb ik opeens een baby in mijn armen waarmee ik op de foto moet.
Verder kijkt de hele familie me met grote ogen aan, want hun dochter/zus heeft een westerse meid mee naar huis gebracht! Of ik van plan ben om met haar naar bed te gaan? Ik krijg het schaamrood op mijn kaken. Nee dat was ik zeker NIET van plan, maar even serieus.. Praten ze hier daar zo makkelijk over?
Blijkbaar wel. Ze heeft een paar schitterende zussen ook nog, die me vertellen dat hun zus eigenlijk hun broer is.
Ik vind het prachtig hoe makkelijk ze lijken te accepteren dat hun zus anders is. Ook de jongen met down is helemaal deel van het gezin. Ze zijn bovendien islamitisch, een combinatie die ik, met al mijn vooroordelen, helemaal niet aan had zien komen.
Tijd om naar het hotel te gaan. Vier leden van de familie gaan als escorte mee in de taxi.
Later lig ik het avontuur nog eens te herbeleven.. Ik maak toch een hoop gekke dingen mee hier!
Vandaag ben ik op zoek gegaan naar de winkelcentra en heb een beetje gewinkeld. Ik heb de film Riddick in de BIOS gezien(geen aanrader) en heb seafood gegeten in een restaurantje. Voor 7 euro kreeg ik genoeg eten voor drie mensen! Heerlijk.
En nu ga ik denk boven even een tukkie doen. Nog maar twee dagen mam! Dan kom ik je ophalen!