Reizen maar!

Dag twee in Rantepao bij de Tana Toraja komt de gids die ervoor gezorgd heeft dat ik er zo goed bij zit langs om me op te halen. Hij wil me wat meer van de omgeving laten zien en daar zeg ik geen nee tegen!
We gaan naar nog meer van de bijzondere huizen kijken. Hij legt uit dat er inderdaad wel eens rijst in op wordt geslagen. Het ontwerp is bedacht door de eerste mensen die op het eiland arriveerden. Ze wilden een huis bouwen wat een beetje zou lijken op de boot waarmee ze waren aangekomen. Dat is ze gelukt! De daken zien er inderdaad uit alsof het boten zijn en dat geeft ze een heel bijzonder uiterlijk.
Verder lopen we door een dorp heen naar een aantal begraafplaatsen. De mensen bouwen hier speciaal voor hun doden een huis, zodat ze niet worden vergeten en de zielen van de doden tevreden zijn en geluk brengen. Wat ik vooral heel vreemd vind is dat de doden hier in mooiere huizen wonen dan sommige levende mensen!
Verderop is een grote hoge berg met een trap. Halverwege de trap liggen allerlei menselijke skeletten in half verotte kisten. Een zeer luguber gezicht. Ook zijn er allerlei kisten in de wand van de berg begraven. Hoe hoger, hoe veilliger tegen rovers, die azen op het goud wat met ze ligt begraven. Direct verschijnen er dollartekens in mijn ogen en ik kijk heel anders naar de graven! Wat voor schatten zouden ermee begraven zijn?
Mijn gids legt uit dat we pas sinds kort de graven mogen bezoeken zonder iets te offeren. Mensen zijn iets minder streng geworden, want normaal gesproken mag je dus pas bij een graf op bezoek als je een dier slacht. Ik ben blij dat ze niet meer zo vasthouden aan dat gebruik!
Dat is ook de reden dat er verderop een grot zwaar onder het afval ligt. De persoon die het op wil ruimen moet eerst een dier slachten.
De boothuizen, zoals ik ze voor het gemak maar even noem, zijn versiert met allerlei handgesneden houtwerk. Er staan een aantal veelgebruikte afbeeldingen op van hanen, zon, maan, het verhaal van het slachten van dieren, een afbeelding van rijkdom. De hanen staan blijkbaar in direct contact met de Goden. Stel nu dat je een flinke ruzie hebt met iemand... dan neem je allebei een eigen haan, die laat je tot de dood met elkaar vechten, de eigenaar van de winnende haan heeft gelijk gehad.
Zo werkt dat blijkbaar!
Vandaar ook dat ze hier erg goed voor de hanen zorgen. Ze masseren de hanen ( wat de gids ook gelijk maar even voordoet) en trainen ze om ze in een goede conditie te houden.
Bijzonder.
De gids wil graag een trekking voor me regelen door het gebied van een aantal dagen. In eerste instantie stem ik daarmee in, maar gedurende de dag vind ik hem een beetje een viespeuk worden. Hij probeert een keer mijn arm om hem heen te trekken op de scooter en een keer mijn hand te pakken. Ik schud hem beide keren snel af en aan het einde van de dag betaal ik hem netjes en poeier ik hem af. Wegwezen.
Toch helpt hij me nog een laatste keer door een bus voor me te regelen die me gisteravond in Tentena heeft gebracht. En daar ben ik nu!! Na zo'n 12 uur durende busreis waarin ik naast een oudere vrouw uit Nieuw Zeeland heb gezeten. Ze was best goed gezelschap, maar wat jammer dat ze een kettingroker is. Gele tanden en een stinkadem.. daar zit ik dan weer liever niet naast.
Terwijl de bus zijn weg verder zocht richting Tentena, werd het langzaam donker. En ik begin hem te knijpen. Ik heb nog geen overnachtingsplaats geregeld, nog geen idee waar ik terecht kom en dat in het donker!
Ik had me geen zorgen hoeven maken. Zodra ik de bus uitstap staan er jongens om mee heen met scooters die me graag overal naartoe willen brengen. Zo kom ik in een hotel terecht met een supermooi uitzicht op het meer en dat voor niet veel geld.
Zo kom je nog eens ergens!